अश्वः वरः च . वृकः मेषः च .

 अश्वः वरः च .

कदाचित् एकः वरः आसीत् यः दीर्घकालं यावत् च्छेदनं करोति स्म तथा च यस्य अश्वस्य तस्य आरोपः आसीत्, तस्य कङ्कणं कृत्वा, किन्तु कः नित्यं चोरयति .तस्य व्रीहिभत्तस्य भागः, स्वस्य लाभाय च विक्रीतवान्। अश्वः क्रमेण दुर्गतिम् अवाप्तवान्, अन्ततः रोदितवान् । वरं प्रति, "यदि त्वं वास्तवम् इच्छसि यत् अहं चिकनं सुष्ठु च पश्यतु, तर्हि त्वया अवश्यं त्वया मां न्यूनं कङ्कयन्तु, अधिकं च मां पोषयन्तु।"

वृकः मेषः च .

एकः व्याधः मेषस्य उपरि आगच्छन्तं मेषस्य उपरि आगत्य, केचन अनुभवन्ति स्म । एतावत् असहायस्य प्राणिनः जीवनं ग्रहीतुं विषये सम्प्रदायः विना। केचन युक्ताः बहानानि; अतः सः शिकायतया पातयित्वा अवदत्। अन्ततः "अन्तिमवर्षे सिररा, त्वं मां स्थूलतया अपमानितवान्।" "अर्थात्अ सम्भवः महोदयः," मेषस्य रक्तस्रावं कृतवान्, "अहं तदा न जातः" "अच्छा" "अच्छा" प्रतिवदति स्म, "त्वं मम चरागारेषु भोजनं करोषि।" "तत् न शक्यते" इति । मेषं प्रत्युवाच, "यतो हि मया कदापि तृणं कदापि न आस्वादितम्। "त्वं पिबसि मम वसन्तः, तर्हि," इति वृकः अग्रे अवदत्। "प्रातः महोदय," इति दीनाः अवदन् । मेष, "मया अद्यापि मम मातुः क्षीरं विना किमपि न मत्तम्।" "कूपः, तथापि" इति वृकः अवदत्, "अहं मम रात्रिभोजनं विना न गच्छामि": सः च मेषस्य उपरि उद्भूतं कृत्वा अधिकं विना अधिकं तत् भक्षयति स्म।