सप्तमोच्छ्वासः
दकुच
२,७
राजाधिराजनन्दन,
नगरन्ध्रगतस्य ते गतिं ज्ञास्यन्नहं च
गतः कदाचित्कलिङ्गोन ।
कलिङ्गनगरस्य
नात्यासन्नसंस्थितजनदाहस्थानसंसक्तस्य
कस्यचित्कान्तारधरणिजस्यास्तीर्णसरसकिसलयसंस्तरे तले निपद्य निद्रालीढदृष्टिरशयिषि
।
गलति
च कालरात्रिशिखण्डजालकालान्धकारे, चलितरक्षिसि
क्षरितनीहारे निजनिलयनिलीननिः शेषजने नितान्तशीते निशीथे घनतरसालशाखान्तरालनिर्ह्रादिनि
नेत्रनिंसिनीं निद्रां निगृह्णत्, कर्णदेशं
गतं "कथं खलेनानेन दग्धसिद्धेन रिंरसाकाले निदेशं दित्सता जन एष
रागेणानर्गलेनार्दित इत्थं खलीकृतः ।
क्रियेताम्याणकनरेन्द्रस्य
केनचिदनन्तशक्तिना सिद्ध्यन्तरायऽ इति किङ्करस्य किङ्कर्याश्चातिकारतरं रटितम् ।
तदाकर्ण्य
"क एष सिद्धः, किं
चानेन किङ्करेण करिष्यतेऽ इति दिदृक्षाक्रान्तहृदयः किङ्करगतया दिशा किञ्चिदन्तरं
गतस्तरलतरनरास्थिशकलरचितालङ्काराक्रान्तकायम्, दहनदग्धकाष्ठनिष्ठाङ्गाररजःकृताङ्गरागम्,
तडिल्लताकारजटाधरम्, हिरण्यरेतस्यरण्यचक्रान्धकारराक्षसे
क्षणगृहीतनानेन्धनग्रासचञ्चदर्चिषि दक्षिणेतरेण करेण
तिलसिद्धार्थकादीन्निरन्तरचटचटायितानाकिरन्तं कञ्चिदद्राक्षम् ।
तस्याग्रे
स कृताञ्जलिः किङ्करः "किं करणीयम्, दीयतां निदेशःऽ इत्यतिष्ठत् ।
आदिष्टश्चायं
तेनातिनिकृष्टाशयेन-"गच्छ, कलिङ्गराजस्य
कर्दनस्य कन्यां कनकलेखां कन्यागृहादिहानयऽ इति ।
स
च तथाकार्षित् ।
ततश्चैनां
त्रासेनालधीयसास्रजर्जरेण च कण्ठेन रणरणिकागृहीतेन च हृदयेन "हा तात, हा जननिऽ ति क्रन्दन्तीं
कीर्णग्लानशेखरस्रजि शीर्णनहने शिरसिजानां संचये निगृह्यासिना शिलाशितेन
शिरश्चिकर्तिषयाचेष्टत ।
झटिति
चाच्छिद्य तस्य हस्तात्तां शस्त्रिकां तया निकृत्य तस्य तच्छिरः सजटाजालम्,
निकटस्थस्य कस्यचिज्जीर्णसालस्य
स्कन्धरन्ध्रेन्यदधाम् ।
तन्निध्याय
हृष्टतरः स राक्षसः क्षीणाधिरकथयत्-"आर्य, कदर्यस्यास्य कदर्थनान्न
कदाचिन्निद्रायाति नेत्रे ।
तर्जयति
त्रासयति च अकृत्ये चाज्ञां ददाति ।
तदत्र
कल्याणराशिना साधीयः कृतम् ।
यदेष
नरकाकः कारणानां नारकिणां रसज्ञानाय नीतः शीतेतरदीधितिदेहजस्य नगरम्, तदत्र दयानिधेरनन्ततेजसस्ते ऽयं जनः
काञ्चिदाज्ञां चिकीर्षति ।
आदिश,
अलं कालहरणेनऽ इत्यनंसीत् ।
आदिशं
च तम्-"सखे, सैषा
सज्जनाचरिता सरणिः, यदणीयसिकारणे
ऽनणीयानादरः संदृश्यते ।
न
चेदिदं नेच्छसि सेयं संनताङ्गयष्टिरक्लेशार्हासत्यनेनाकृत्यकारिणात्यर्थं क्लेशिता,
तन्नयैनां निजनिलयम् ।
नान्यदितः
किञ्चिदस्ति चित्ताराधनं नःऽ इति ।
अथ
तदाकर्ण्य कर्णशेखरनिलीननीलनीरजायितां धीरतलतारकां दृशं तिर्यक्किञ्चिदञ्चितां संचारयन्ती,
सलिलचरकेतनशरासनानतां चिल्लिकालतां
ललाटरङ्गस्थलीनर्तकीं लीलालसं लालयन्ती, कण्टकितरक्तगण्डलखा, रागलज्जान्तरालचारिणी, चरणाग्रेण तिरश्चीननखार्चिश्चन्द्रिकेण धरणितलं
साचीकृताननसरसिजं लिखन्ती, दन्तच्छदकिसलयलङ्घिना
हर्षास्रसलिलधाराशीकरकणजालक्लेदितस्य स्तनतटचन्दनस्यार्द्रतां
निरस्यतास्यान्तरालनिः-सृतेन तनीयसानिलेन हृदयलक्ष्यदलनदक्षिणरतिसहचरशरस्यदायितेन
तरङ्गितदशनचन्द्रिकाणि कानिचिदेतान्यक्षराणि कलकण्ठीकलान्यसृजत्-"आर्य,
केन कारणेनैनं दासजनं
कालहस्तादाच्छिद्यानन्तरं रागानिलचालितरणरणिकातरङ्गिण्यनङ्गसागरे किरसि ।
यथा
ते चरणसरसिजरजःकणिका तथाहं चिन्तनीया ।
यद्यस्ति
दया ते ऽत्रजने, अनन्यसाधारणः
करणीयः स एव चरणाराधनक्रियायाम् ।
यदि
च कन्यागाराध्यासनेरहस्यक्षरणादनर्थ आशङ्क्येत, नैतदस्ति ।
रक्ततरा
हि नस्तत्रसख्यश्चेट्यश्च ।
यता
न कश्चिदेतज्ज्ञास्यति तथा यतिष्यन्तेऽ इति ।
स
चाहं देहजेनाकर्णाकृष्टसायकासनेन चेतस्यतिनिर्दयं
ताडितस्तत्कटाक्षकालायसनिगडगाढसंयतः किङ्करानननिहितदृष्टिरगादिषम्-"यथेयं
रथचरणजघना कथयति तथा चेन्नाचरेयम्, नयेत
नक्रकतेनः क्षणेनैकेनाकीर्तनीयां दशाम् ।
जनं
चैनं सह नयानया कन्यया कन्यागृहं हरिणनयनयाऽ इति ।
नीतश्चाहं
निशाचरेण शारदजलधरजालकान्ति कन्यकानिकेतनम्ष तत्र च काञ्चित्कालकलां
चन्द्राननानिदेशाच्चन्द्रशालैकदेशे तद्दर्शनचलितधृतिरतिष्ठम् ।
सा
च स्वच्छन्दं शयानाः करतलालससंघटनापनीतनिद्राः काश्चिदधिगतार्थाः सखीरकार्षीत् ।
अथागत्य
ताश्चरणनिहितशिरसः क्षरदस्रकरालितेक्षणा
निजशेखरकेसराग्रसंलग्नपट्चरणगणरणितसंशयितकलग् इरः शनैरकथयन्-"आर्य, यदत्यादित्यतेजसस्त एषा तयनलक्ष्यतां
गता, ततः कृतान्तेन गृहीता
।
दत्ता
चेयं चित्तजेन गरीयसा साक्षीकृत्य रागानलम् ।
तदनेनाश्चर्यरत्नेन
नलिनाक्षस्य ते रत्नशैलशिलातलस्थिरं रागतरलेनालङ्क्रियातां हृदयम् ।
अस्याश्चरितार्थं
स्तनतटं गाढालिंङ्गनैः सदृशतरस्य सहचरस्य चऽ इति ।
ततः
सखीजनेनातिदक्षिणेन दृढतरीकृतस्नेहनिगलस्तया संनताङ्ग्या संगत्यारंसि ।
अथ
कदाचिदायासितजायारहितचेतसि, लालसालिलङ्घनग्लानघनकेसरे,
राजदरण्यस्थलीललाटालीलायिततिलके,
ललितानङ्गराजाङ्गीकृतनिर्निद्रकर्णिकारकाञ्चनच्छत्रे,
दक्षिणदहनसारथिरयाहृतसहकारचञ्चरीककलिके,
कालाण्डजकण्ठरागरक्तरक्ताधरारतिरणाग्रसंनाहशीलिनि,
शालिनकन्यकान्तःकरणसंक्रान्तरागलङ्घितलज्जे,
दर्दुरगिरितटचन्दनाश्लेषशीतलानिलाचार्यदत्तनानालतानृत्यलीले
काले, कलिङ्गराजः
सहाङ्गनाजनेन सह च तनयया सकलेन च नगरजनेन दश त्रीणि च दिनादि दिनकरकिरणजाललङ्घनीये,
रणदलिसङ्घलङ्घितनतलताग्रकिसलयालीढसैकततटे,
तरलतरङ्गशीकरासारसङ्गशीतले सागरतीरकानने
क्रीजारसजातासक्तिससीत् ।
अथ
संततगीतसंगीतसंगताङ्गनासहस्रशृङ्गारहलानिरर्गलानङ्गसंघर्षहर्षितश्च रागतृष्णैकतन्त्रस्तत्र
रन्ध्र आन्ध्रनाथन जयसिंहेनसलिलतरणसाधनानीतेनानेनानेकसंख्येनानीकेन
द्रागागत्यागृह्यत सकलत्रः सा द्यानीयत त्रासतरलाक्षी दयिता नः सह सखीजनेन कनकलेखा
।
तदाहं
दाहेनानङ्गदहनजनितेनान्तरिताहारचिन्तश्चिन्तयन्दयितां
गलितगात्रकान्तिरित्यतर्कयम्-"गता सा कलिङ्गराजतनया जनयित्रा जनयित्र्या च
सहारिहस्तम् ।
निरस्तधैर्यस्तां
स राजा नियतं संजिघृक्षेत् ।
तदसहा
च सा सती गररसादिना सद्यः संतिष्ठेत ।
तस्यां
च तादृशीं दशां गतायां जनस्यास्यानन्यजेन हन्येत शरीरधारणा ।
सा
का स्याद्गतिःऽ इति ।
अत्रान्तर
आन्ध्रनगरादागच्छन्नग्रजः कश्चिदैक्ष्यत ।
तेन
चेयं कथा कथिता-"यथा किल जयसिंहेनानेकनिकारदततसंघर्षणजिघांसितः स कर्दनः
कनकलेखादर्शनैधितेन रागेणारक्ष्यत ।
सा
च दारिका यक्षेण केनचिदधिष्ठिता न तिष्ठत्यग्रे नरान्तरस्य ।
आयस्यति
च नरेन्द्रसार्थसंग्रहणेन तन्निराकरिष्यन्नरेन्द्रो न चास्ति सिद्धिःऽ इति ।
तेन
चाहं दर्शताशः शङ्करनृत्यरङ्गदेशजातस्य जरत्सालस्यत्कन्धरन्द्रान्तर्जटाजालं
निष्कृष्य तेन जटिलतां गतः कन्थाचीरसंचयान्तरितसकलगात्रः कांश्चिच्छिष्यानग्रहीषम्
।
तांश्चनानाश्चर्यक्रियातिसंहिताज्जनादाकृष्टान्नचेलादित्यागान्नित्यहृष्टानकाष्रम्
।
अयासिषं
च दिनैः कैश्चिदान्ध्रनगरम् ।
तस्य
नात्यासन्ने सलिलराशिसदृशस्य कलहंसगणदलितनलिनदलसंहतिगलिताकिञ्जल्कशकलशारस्य
सारसश्रेणिशेखरसय सरसस्तीरकानने कृतानिकेतनः स्थितः
शिष्यजनकथितचित्रचेष्टाकृष्टसकलनागरजनाभिसंधानदक्षः सन्दिशिदिशीत्यकीर्त्ये जनेन-"य
एष जरदरण्यस्थलीसरस्तीरे स्थण्डिलशायी यतिस्तस्य किल सकलानि सरहस्यानि सषडङ्गानि च
छन्दांसिरसनाग्रे संनिहिताति, अन्यानि
च शास्त्राणि, येन
यानि न ज्ञायन्ते स तेषां तत्सकाशादर्थनिर्णयं करिष्यति ।
असत्येन
नास्यास्यं संसृज्यते ।
सशरीरश्चैष
दयाराशिः ।
एतत्संग्रहेणाद्य
चिरं चरितार्था दीक्षा ।
तच्चरणरजः
कणैः कैश्चनशिरसि कीर्णैरनेकस्यानेक आतङ्कश्चिरं चिकित्सकैरसंहार्यः संहृतः
तदङ्घिक्षालनसलिलसेकैर्निष्कलङ्कशिरसां नश्यन्ति
क्षणेनैकेनाखिलनरेन्द्रयन्त्रलङ्घिनश्चण्डतारा ग्रहाः ।
न
तस्य शक्यं शक्तेरियत्ताज्ञानम् ।
न
चास्याहङ्कारकणिकाऽ इति ।
सा
चेयं कथानेकजनास्यसंचारिणी तस्य
कनकलेखाधिष्ठानधनदाज्ञाकरनिराक्रियाक्रियातिसक्तचेतः क्षत्र्रियस्याकर्षणायाशकत् स
चाहरहरागत्यादरेणातिगरीयसार्चयन्नर्थैश्च शिष्यान्संगृह्णन्निधिगतक्षणः
कदाचित्काङ्क्षितार्थसाधनाय शनरैयाचिष्ट ।
ध्यानधीरः
स्थानदर्शितज्ञानसंनिधिश्चैनं निरीक्ष्य निचाय्याकथयम्-"तात् स्थान एष हि
यत्नः ।
तस्य
हि कन्यारत्नस्य सकलकल्याणलक्षणैकराशेराधिगतिः क्षीरसागररशनालङ्कृताया
गङ्गादिनदीसहस्रहारयाष्टिराजिताया धराङ्गनाया एवासादनाय साधनम् ।
न
च स यक्षस्तदधिष्ठायी केनचिन्नरेन्द्रेण तस्या लीलाञ्चितनीलनीरजदर्शनाया दर्शनं
सहते, तदत्र सह्यतां
त्रीण्यहानि, यैरहं
यतिष्येर्ऽथस्यास्य साधनायऽ इति ।
तथादिष्टे
च हृष्टे क्षितीशे गते निशि निशि निर्निशाकरार्चिषि
नीरन्ध्रान्धकारकणनिकरनिगीर्णदशदिशि निद्रानिगडितनिखिलजनदृशि निर्गतय जलतलनिलीनगाहनीयं
नीरन्ध्रं कृच्छ्राच्छिद्रीकृतान्तरालं तदेकतः सरस्तटं तीर्थासंनिकृष्टं
केनचित्खननसाधनेनाकार्षम् ।
घनशिलेष्टकाच्छन्नच्छिद्राननं
तत्तीरदेशं जनैरशङ्कनीयं निश्चित्य, दिनादिस्ना ननिर्णिक्तगात्रश्च
नक्षत्रसंतानहारयष्ट्यग्रग्रथितरत्नम् ।
क्षणदान्धकारगन्धहस्तिदारणैककेसारिणम्,
कनकशैलशृङ्गरङ्गलास्यलीलानटम्, गगनसागरघनतरङ्गराजिलङ्घनैकनक्रम्,
कार्याकार्यसाक्षिणम्, सहस्रार्चिषं
सहस्राक्षदिगङ्गनाङ्गरागरागायितकिरणजालम्, रक्तनीरजाञ्जलिनाराध्य निजनिकेतनं न्यशिश्रियम् ।
याते
च दिनत्रये, अस्तगिरिशिखरगैरिकतटसाधारणच्छये
।
अचलराजकन्यकाकदर्थनयान्तरिक्षाख्येन
शङ्करशरीरेण संसृष्टायाः संध्याङ्गनायाः रक्तचन्दनचर्चितैकस्तनकलशदर्शनीये
दिनाधिनाथे, जनाधिनाथः
स आगत्य जनस्यास्य धरणिन्यस्तचरणनखकिरणच्छादितकिरीटः कृताञ्जलिरतिष्ठत् ।
आदिष्टश्च-"दिष्ट्या
दृष्टेष्टसिद्धिः ।
इह
जगति हि न निरीहं देहिनं श्रियः संश्रयन्ते ।
श्रेयांसि
च सकलान्यनलसानां हस्ते नित्यसांनिध्यानि ।
यतस्ते
साधीयसा सच्चरितेनानाकलितकलङ्केनार्चितेनात्यादररचितेनाकृष्टचेतसा जनेनानेन
सरस्तथा संस्कृतम्, यथेह
ते ऽद्य सिद्धिः स्यात् ।
तदेतस्यां
निसि गलादर्दायां गाहनीयम् ।
गाहनानन्तरं
च सलिलतले सततगतीनन्तःसंचारिणः संनिगृह्य यथाशक्ति शय्याकार्या ।
ततश्च
तटस्खलितजलस्थगितजलजखण्ढचलितदण्डकण्टकाग्रदलितदेहराजहंसत्रासजर्जररसितसंदत्तकर्णस्य
जनस्य क्षणादाकर्णनीयं जनिष्यते जलसंघातस्य किञ्चिदारटितम् ।
शान्ते
च तत्र सलिलरटिते क्लिन्नगात्रः किञ्चिदारक्तदृष्टिर्येनाकारेण निर्यास्यति
निचाय्य तं निखिलजननेत्रानन्दकारिणं न यक्षः शक्ष्यत्यग्रतः स्थितये ।
स्थिरतरनिहितस्नेहशृङ्खलानिगडितं
च कन्यकाहृदयं क्षणेनैकेनासहनीयदर्शनान्तरायं स्यात् ।
अस्याश्च
धराङ्गनाया नात्यादृतनिराकृतारिचक्रं चक्रं करतलगतं चिन्तनीयं न तत्र संशयः ।
तच्चेदिच्छस्यनेकशास्त्रज्ञानधीरधिषणैरधिकृतैरितरैश्च
हितैषिगणैराकलय्य जालिकशतं चानाय्य, अन्तरङ्गनरशतैर्यथेष्टदृष्टान्तरालं सरः क्रियेत, रक्षा च तीरात्र्रिंशद्दण्डान्तराले
सैनिकजनेन सादरं रचनीया ।
कस्तत्र
तज्जानाति यच्छिद्रेणारयश्चिकीर्षन्तिऽ इति ।
तत्त्वस्य
हृदयहारि जातम्, तदधिकृतैश्च
तत्र कृत्ये रन्ध्रदर्शनासहेरिच्छां च राज्ञा कन्यकातिरागजनितां नितान्तनिश्चलां
निश्चित्यार्थ एष न निषिद्धः ।
तथास्थितश्च
तदासादनदृढतराशयश्च स आख्यायत-"राजन्, अत्र ते जनान्ते चिरं स्थितम्, न चैकत्र चिरस्थानं नः शस्तम् ।
कृतकृत्यश्चेह
न द्रष्टासि ।
यस्य
ते राष्ट्रे ग्रासाद्यासादितं तस्य ते किञ्चिदनाचर्य कार्यं गतिरार्यगर्ह्याऽ इति
।
तत्रैतच्चिरस्थानस्य
कारणम् ।
तच्चाद्य
सिद्धम् ।
गच्छ
गृहान् ।
यथार्हजलेन
हृद्यगन्धेन स्नातः सितस्रगङ्गरागः शक्तिसदृशेन दानेनाराधितधरणितलतैतिलगणस्तिलस्नेहसिक्तयष्ट्यग्रग्रथितवर्तिकाग्निशिखासहस्रग्रस्तनैशान्धकारराशिरागत्यार्थसिद्धये
यतेथाःऽ इति ।
स
किल कृतज्ञतां दर्शयन्-"असिद्धिरेषा सिद्धिः, यदसंनिधिरिहार्याणाम् ।
कष्टा
चेयं निःसङ्गता, या
निरागसं दासजनं त्याजयति ।
न
च निषेधनीया गरीयसां गिरःऽ इति स्नानाय गृहानयासीत् ।
अहं
च निर्गत्य निर्जने निशीथे सरस्तीररन्ध्रनिलीनः सन्नीषच्छिद्रदत्तकर्णः स्थितः ।
स्थिते
चार्धरात्रे कृतयथादिष्टक्रियः स्थानस्थानरचितरक्षः स राजा जालिकजनानानीय
निराकृतान्तःशल्यं शङ्काहीनः सरःसलिलं सलीलगतिरगाहत ।
गतं
च कीर्णकेशं संहतकर्णनासं सरसस्तलं हास्तिनं नक्रलीलया नीरातिनिलीनतया तं तथा
शयानं कन्धरायां कन्यता व्यग्रहीषम् ।
खरतरकालदण्डघट्टनातिचण्डैश्च
करचरणघातैर्निर्दयदत्तनिग्रहः क्षणेनैकेनाजहात्स चेष्टाम् ।
ततश्चा
कृष्य तच्छरीरं छिद्रे निधाय नीरान्निरयासिषम् ।
सङ्गतानां
च सैनिकानां तदत्यचित्रीयताकारान्तरग्रहणम् ।
गजस्कन्धगतः
सितच्छत्रादिसकलराजचिह्नराजितश्चण्डतरदण्डिदण्डताडनत्रस्तजनदत्तान्तरालया
राजवीथ्या यातस्तां निशां रसनयननिरस्तनिद्रारतिरनैषम् ।
नीते
च जनाक्षिलक्ष्यतां लाक्षारसदिग्धधिग्गजशिरःसदृक्षे शक्रदिगङ्गनारत्नादर्शेर्ऽकचक्रे
कृतकरणीयः किरणजालकरालरत्नराजिराजितराजार्हासनाध्यासी यथासदृशाचारदर्शिनः
शङ्कायन्त्रिताङ्गान्संनिधिनिषादिनः सहायानगाहिषम्-"दृश्यतां शक्तिरार्षी,
यत्तस्य यतेरजेयरयेन्द्रियाणां
संस्कारेण नीरजसा नीरजसांनिध्यशालिनि सहर्षालिनि सरसि सरसिजदलसंनिकाशच्छायस्याधिकतरदर्शनयिन्याकारान्तरस्य
सिद्धिरासीत् ।
अद्य
सकलनास्तिकानां जायेत लज्जानतं शिरः ।
तदिदानीं
चन्द्रशेखरनरकशासनसरसिजासनादीनां त्रिदशेशानां स्थानान्यादररचितनृत्यगीताराधनानि
क्रियन्ताम् ।
ह्नियन्तां
च गृहादितः क्लेशनिरसनसहान्यर्थिसार्थैर्धनानिऽ इति ।
आश्चर्यरसीतिरेकहृष्टदृष्टयस्ते
जय जगदीश, जयेन सातिशयं दश दिशः
स्थगयन्निजेन यशसादिराजयशांसिऽ इत्यसकृदाशास्यारचयन्यथादिष्टाः क्रियाः ।
स
चाहं दयितायाः सखीं हृदयस्थानीयां शशाङ्कसेनां कन्यकां कदाचित्कार्यान्तरागतां
रहस्याचक्षि-"कच्चिदयं जनः कदाचिदासीद्दृष्टःऽ इति ।
अथ
सा हर्षकाष्ठां गतेन हृदयेनेषदालक्ष्य दशनदीधितिलतां लीलालसं लासयन्ती, ललिताञ्चितकरशाखान्तरितदन्तच्छदकिसलया,
हर्षजलक्लेदजर्जरनिरञ्जनेक्षणा, रचिताञ्जलिः "नितरां जाने यदि न
स्यादैन्द्रजालिकस्य जालं किञ्चिदेतादृशम् ।
कथं
चैतत् ।
कथय,
इति स्नेहनिर्यन्त्रणं शनैरगादीत् ।
अहं
चास्यै कार्त्स्न्येनाख्याय, तदाननसंक्रान्तेन
संदेशेन संजनय्यसहचर्या निरतिशयं हृदयाह्लादम्, ततश्चैतया दयितया
निरर्गलीकृतातिसत्कृतकलिङ्गनाथन्यायदत्तया संगत्यान्ध्रकलिङ्गराजराज्यशासी
तस्यास्यारिणा लिलङ्खयिषितस्याङ्गराजस्य साहाय्यकायालघीयसा साधनेनागत्यात्र ते
सखिजनसंगतस्य यादृच्छिकदर्शनानन्दराशिलङ्घितचेता जातःऽ इति ।
तस्य
तत्कौशलं स्मितज्योत्स्नाभिषिक्तदन्तच्छदः सह सुहृद्भिरभिनन्द्य "चित्रमिदं
महामुनेर्वृत्तम् ।
अत्रैव
खलु फलितमतिकष्टं तपः तिष्ठतु तावन्नर्म ।
हर्षप्रकर्षस्पृशोः
प्रज्ञासत्त्वयोर्दृष्टमिह स्वरूपम्ऽ इत्यभिधाय, पुनः "अवतरतु भवान्ऽ इति बहुश्रुते
विश्रुते विकचराजीवसदृशं दृशं चिक्षेप देवो राजवाहनः ।। दकुच_२,७ ।।
इति
श्रीदण्डिनः कृतौ दशकुमारचरिते मन्त्रगुप्तचरितं नाम सप्तम उच्छ्वासः
0 Comments
If you have any Misunderstanding Please let me know